شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 5185

نهان می‌گشت روی روشن روز / به زیر دامن شب در سیاهی

رخسار صبح پرده به عمدا برافکند / راز دل زمانه به صحرا برافکند

به مغرب سینه‌مالان قرص خورشید / نهان می‌گشت پشت کوهساران

کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف / صد هزارش گردن جان زیر طوق غبغب است

فشاند سنبل و چون گل ز غنچه رخ بنمود / کشید قامت و چون سرو در چمن بنشست

غم در دل تنگ من از آن است که نیست / یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر / به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

شب سیاه بدان زلفکان تو ماند / سپیدروز به پاکی رخان تو ماند

 نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس / که عندلیب تو از هر طرف هزارانند

سعدیا کنگره وصل بلند است و هر آنک / پای بر سر ننهد دست وی آن جا نرسد

از بهر من بخر دهلی از دهل زنان / تا برکنم ز باغ جهان شاخ و بیخ غم

ز شوق روی تو اندر سر قلم سودا / فتاد و چون من سودازده به سر می‌گشت