شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس چهاردهم: طوطی و بقال | آزمون شماره 1845

ای بسا آدم که ابلیسی کند / ای بسا شیطان که ادریسی کند

در نگر ای خسرو صاحب نظر / نیست هر سنگی که می‌تابد گهر 

هر هلاک امت پیشین که بود / زانکه چندل (سنگ) را گمان بردند عود

در قبای خسروی درویش زی / دیده بیدار و خدا اندیش زی 

ویله: نعره / افسر: دیهیم / خطّه: شهر

اشباه: سایه / قهر: خشم / گبر: خفقان

جاه: مقام / پدرام: شاد / خُود: کلاه جنگی

 بهرام: سیّاره‌ی مرّیخ / عنان: دهانه / ندامت: قهر

این چای که بوی نافه‌ چین دارد / چو زلف تو پای تا به پا چین دارد

درشت است پاسخ ولیکن درست / درستی، درشتی نماید نخست

دل من هست از این بازار، بیزار / قسم خواهی، به دادار و به دیدار

بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر / دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

 دل ز دنـیـا زودتــر گــردد جــوانــان را خــنــک / کـهنگـی از سـردی آب اسـت مانع کـوزه را

نه هر که تیغ زبان می‌کشد, جهان‌گیر است /  نه هر که لاف سخن می‏‌‏‌زند سخن‏‌‏‌دان است

بود در طینت بی‌مغز حفظ گفت‌وگو مشکل / برون ریزد دهانش هر چه انبان در شکم دارد

بـی خموشی نیست ممکن جان روشن یافتـن / کـوزه سـربـسـتـه مـی بـایـد شـراب نـاب را