شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 17474

چون در بصر خلقی گویی تو پر از زرقی/ ای آن‌که تو هم غرقی در خون دل من تر

ذاتت عسل است ای جان گفتت عسلی دیگر/ ای عشق تو را در جان هر دم عملی دیگر

مجلس به تو فرخنده عشرت ز دمت زنده / چون شمع فروزنده تا روز مشین از پا

ای شمس شهر ما لطفی به ما نما/ دل خواهد از شما وصف خدایی‌اش

من اینجا بس دلم تنگ است / و هر سازی که می‌بینم بدآهنگ است / بیا رَه‌توشه برداریم … / ببینم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است؟

فشرد سینه خاک / شکافت زَهره سنگ / به تنگنای زمان، مرگ کرده بود درنگ / گداخت آن همه برف / شگفت این هم رنگ

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش / ابر با آن پوستین سرد نمناکش / باغ بی‌برگی / روز و شب تنهاست / با سکوت پاک غمناکش

ما / فاتحان شهرهای رفته بر بادیم / با صدایی ناتوان‌تر زانکه بیرون آید از سینه / راویان قصه‌های رفته از یادیم / کس به چیزی یا پشیزی برنگیرد سکه‌هامان را / گویی از شاهی است بیگانه