شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 969

وین نغمه محبت بعد از من و تو ماند / تا در زمانه باقی است آواز باد و باران 

مشورت با عقل کردم گفت حافظ مِی بنوش / ساقیا مِی ده به قول مستشار مؤتمن

گفتی به روزگاران مهری نشسته بر دل / بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران 

ای جویبار جاری زین سایه برگ مگریز / کاین گونه فرصت از کف دادند بیشماران 

نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند / جوانان سعادتمند پند پیر دانا

گر ذره ها نهانند خصمان و دشمنانند / در قعر چَه سخن گو خلوت گزین سحر را 

ای جان چه جای دشمن روزی خیال دشمن / در خانه دلم شد از بهر رهگذر را

رمزی شنید زین سر زو پیش دشمنان شو / می‌خواند یک به یک را می‌گفت خشک و تر را

وقتی نشد که بی دوست بر حال خود نگرییم / روزی نشد که در عشق بر کار خود نخندیم 

خانۀ مانی است طلع، چهره گشای بهار / نایب عیسی است ماه، رنگرز شاخسار 

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل / شاید که چو وا بینی خیر تو در این باشد

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی / ز بامی که برخاست مشکل نشیند 

در آن هوای دلگیر وقتی غروب می‌شد / گویی به جای خورشید من زخم خورده بودم 

ای صبح شب‌نشینان جانم به طاقت آمد / از بس که دیر ماندی چون شام روزه داران 

ای دوست شکر خوشتر یا آن که شکر سازد / خوبی قمر بهتر یا آن که قمر سازد 

همت مردانه می‌خواهد گذشتن از جهان / یوسفی باید که بازار زلیخا بشکند 

خورشید را کسوفی مه را بود خسوفی

گویند جمله یاران باطل شدند و مردند 

باطل نگردد آن کو بر حق کند تولا

گر سیل عالم پر شود هر موج چون اشتر شود