شرکت در آزمون آنلاین فلسفه 2 - درس 11: دوران متأخر | آزمون شماره 6404

وجود در خارج اصالت دارد و ماهیّت نه ذهنی است و نه خارجی.

هر وجودی با تعیّنی خاص در خارج هست و از این تعیّن خاص مفهوم وجود به‌دست می‌آید.

آنچه واقعیت خارجی را تشکیل می‌دهد، وجود است که با ماهیّت وحدت دارد.

واقعیت خارجی، مصداق مفهوم وجود است و حقیقت وجود واحد و دارای مراتب است.

آن جنبه است که میان همه مفاهیم مشترک است.

منشأ انتزاع مفهومی همچون ماهیت در ذهن است.

دارای وحدت مراتب و تشکیک نوعی است.

در صورتی که نیستی غلبه یابد شیء معدوم می شود.

در حقیقت هر دو مفهوم جنبه انتزاعی دارند.

در این صورت ذهن ما نمی‌تواند هیچ واقعیتی را بشناسد.

در این صورت وجود ساخته ذهن و ماهیت واقعی تلقی می‌شود.

واقعیت و عینیت مابازاء هر دو مفهوم است.

تدبیر آسمان بر عهده نخستین عقل یا همان عقل فعال است.

آسمان‌ها به واسطه موجوداتی غیرمجرد اداره می‌شوند.

واسطه بودن عقول برای تدبیر و فیض‌رسانی به عوالم دیگر.

واسطه بودن موجودات غیرمجرد یا همان عقول برای تدبیر آسمان‌های دیگر.