شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 2406

دردند خودپرستی و خودکامی / با این دو فرقه راه نپیمایید

بس سقف شد خراب و نگشت آسمان خراب / بس عمر شد تمام و نشد روز و شب تمام

خویشتن دیدن و از خود گفتن / صفت مردم کوته‌‌نظر است

همیشه بار جفا بردن و نیاسودن / همیشه رنج طلب کردن و نرنجیدن

ای مهربان‌تر از برگ در بوسه‌های باران / بیداری ستاره در چشم جویباران

درگیر ظلمتم که پی یک نشانه است / هرجا چراغ دیده گمان کرده خانه است

بشنو از نی چون حکایت می‌کند / از جدایی‌ها شکایت می‌کند

نفسم بند نفس‌های کسی هست که نیست / بی‌گمان در دل من جای کسی هست که نیست

گردون به درد و رنج مرا کشته بود اگر / پیوند عمر من نشدی نظم جان‌فزای

چند کوشی که به فرمان تو باشد ایام / نه تو باشی و نه ایام چه خواهد بودن

گفتی که آتشم بنشانی ولی چه سود / برخاستی که بر سر آتش نشانی‌ام

تو درخت خوب منظر همه میوه‌ای ولیکن / چه کنم به دست کوته که نمی‌رسد به سیبت

گر بر در وصالت امید بار بودی / بس دیده کز جمالت امیدوار بودی

ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد / عین کمال خسته باد ار به کمال تو رسد

هر تار ز مژگانش تیری دگر اندازد / در جان شکند پیکان چون در جگر اندازد

عقل ز دست غمت دست به سر می‌رود / بر سر کوی تو باد هم به خطر می‌رود