شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 11218

به چون تو محتشمی بیبها سخن ندهم / بده ز لعل شکربار قند و بستان دُر 

دلدار من جاندار من شمشاد خوشرفتار من / چون دیده دُربار من لعلش گهربار آمده 

از کف تو ای قمر باغ دهان پر شکر / وز کف تو بی خبر با همه برگ و نوا 

باغ سلام میکند ، سرو قیام میکند / سبزه پیاده میرود، غنچه سوار میرسد 

فشاند سنبل و چون گل ز غنچه رخ بنمود / کشید قامت و چون سرو در چمن بنشست

غم در دل تنگ من از آن است که نیست / یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر / به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

شب سیاه بدان زلفکان تو ماند / سپیدروز به پاکی رخان تو ماند