شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دهم: دریادلان صف‌شکن | آزمون شماره 532

پیرمردان محترمانه به حرف جوانان گوش می‌دادند و جوانان صمیمانه به پیران عشق می‌ورزیدند.

جوانان به نگاهشان دل سیاهی را می‌کاویدند تا از اعماق تاریکی‌ها خاطرات روشن را به یاد آورند.

می‌کوشید که نفاق و خودپرستی و جنایت را از میان بردارد و نهال یکتاپرستی و صفا و وفا بنشاند.

آن‌گاه که رشته‌ای نامرئی قلب‌های همه را به هم پیوند می‌داد میان آن‌ها عشق، دوستی و برادری موج زد.

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

تا نسوزد برنیاید بوی عود / پخته داند کاین سخن با خام نیست

قضا گفت گیر و قدر گفت ده / فلک گفت احسنت و مه گفت زه

گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش / می‌گویم و بعد از من گویند به دوران‌ها

به موج آویز و از ساحل بپرهیز / همه دریاست ما را آشیانه

وصل جانانت آرزوست حزین / برو از خود که یار می‌آید

قطره‌ی دانش که بخشیدی ز پیش / متصل گردان به دریاهای خویش

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک / فکر ویران شدن خانه‌ی صیاد کنید

در مرگ سرخ عاشقان هرگز فنا نیست.

به تاراج و کشتن نهادند روی

هوای دولت ز سر کی برون کند عاشق

در جنگ‌ها پیکار جنگ و زندگانی

۱

۲

۳

۴