شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دوازدهم : کاوه ی دادخواه | آزمون شماره 519

جهاندار هوشنگ با رای و داد / به جای نیا تاج بر سر نهاد

دریدم جگرگاه دیو سپید / ندارد بدو شاه ازین پس امید 

اگر کوه آتش بُوَد بسپرم / ازین تنگ، خوار است اگر بگذرم

چنین سال سیصد همی¬رفت کار / ندیدند مرگ اندر آن روزگار

سعدیا عشق نیامیزد و شهوت باهم /  پیش تسبیح ملائک نرود دیو رجیم

عجب از کشته نباشد به در خیمه دوست ،/عجب از زنده که چون جان به در آورد سلیم

خاک را زنده کند تربیت باد بهار /سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم

همچون دو مغز بادام اندر یکی خزینه / باهم گرفته انسی و ز دیگران ملالی 

که این چرخ و ماهست یا تاج و گاه /ستارست پیش اندرش یا سپاه

به گیتی درون سال سی شاه بود / به خوبی چو خورشید بر گاه بود

پس آزاده گشتاسپ بر شد به گاه/ فرستاد هرسو به کشور سپاه

چو کاووس بگرفت گاه پدر /مر او را جان بنده شد سر به سر

پای گردون ـ حسرت روزگار                                        

چراغ دانش ـ دام هوس
 

خاک وجود ـ مرغ دل                                                  

خار بلا ـ  پای سلامت  

حملۀ حیدری: سرودۀ باذل مشهدی، حماسۀ ملّی

بوستان، سرودۀ سعدی، مثنوی تعلیمی

زندان موصل: نوشتۀ کامور بخشایش، خاطرات اصغر رباط جزی

مرصادالعباد: نوشتۀ نجم‌الدّین رازی، ادبیات عرفانی