شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 10304

مگر باد سحرگاهی هواداری کند ور نی / نسیم یوسف مصری که آرد پیر کنعان را؟

چمن پیرا اگر چشمش بر آن سرو دوان افتد / دگر بر چشمه ننشاند ز خجلت، سرو بستان را

همه نیکی‌ات باید آغاز کرد / چو با نیک‌نامان بُوی هم‌نورد

ابر چشمم چو شود سیل‌فشان از لاله / کوه در دوش کشد جامه‌ی بارانی را

هر نفسی که فرو می‌رود ممّد حیاتست و چون برمی‌آید مفرّح ذات.

فرّاش باد صبا را فرموده تا فرش زمرّدین بگسترد و دایه ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد.

ای خداوندان نعمت، اگر شما را انصاف بودی و ما را قناعت، رسم سؤال از جهان برخاستی.

عاکفان کعبه جلالش به تقصیر عبادت معترف که ما عبدناک حق عبادتک.