شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوازدهم: رستم و اشکبوس | آزمون شماره 408

ب - ج - الف - د

ج - ب - د -الف

الف - د - ج - ب

د - الف - ب - ج

تو قلب سپه را به آیین بدار / من اکنون پیاده کنم کارزار 

تهمتن چنین داد پاسخ که نام / چه پرسی کزین پس نبینی تو کام

هم اکنون تو را ای نبرده سوار / پیاده بیاموزمت کارزار 

بدو گفت رستم که تیر و کمان / ببین تا هم اکنون سر آری زمان

همین از غم نه تنها چشم خون پالای من گرید / که همچون نخل باران خورده سرتاپای من گرید

مگر ابر بهار امشب غمی چون من به دل دارد / که می خواهد بدین سان تا سحر همپای من گرید

دو چشمم خشک شد امروز، از بس گریه بر دیروز / دگر امشب کدامین چشم بر فردای من گرید

اجل خندان رسید و اشک ریزان رفت و بخشودم / فغان کاین دزد هم بر پوچی کالای من گرید

چرا قبول کنم از کس آن که عاقبتش/ ز خلق سرزنشم باشد از خدای عتیب

 کشانی بدو گفت با تو سلیح/ نبینم همی جز فسوس و مزیح

نوعروس خوبرویی دلفریب/ عاشقان را کی بُود از تو شکیب

دست فرشته گشت غمی از حساب تو/ تا خود چه بود خواهد زین پس حسیب من