شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 398

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا/ وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را/ ور قصد آزارم کنی، هرگز نیازارم تو را

دریادلان راه سفر در پیش دارند/ پا در رکاب راهوار خویش دارند

گر جان عاشق دم زند، آتش در این عالم زند/ وین عالم بی‌‌اصل را چون ذره‌‌ها بر هم زند

الف-ب

الف-هـ

ب-هـ

ب-ج

ز بس خاک خورده است خون عزیزان/ به هر جا که ناخن زنی خون برآید

سخن ز آسمان ها فرود آمده است/ بر اقلیم جان ها فرود آمده است

سپند است کز جا جهد جا نماید/ در این انجمن آشنایی که دارم

بخندد همی باغ چون روی دلبر/ ببوید همی خاک چون مشک اذفر

یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم/ تا که رسیدم برِ تو از همه بیزار شدم

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا/ وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را/ ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم تو را

نظر آوردم و بردم که وجودی به تو ماند/ همه اسمند و تو جسمی، همه جسمند و تو روحی

هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل/ هر کو شنید گفتا لله درُّ قایل 

ای صبح شب‌نشینان جانم به طاقت آمد/ از بس که دیر کردی چون شام روزه‌داران

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی/ کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را 

شاه عالم را بقا و عز و ناز/ باد و هر چیزی که باشد زین قبیل