شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 234

ساقی چمن و گل را بی روی تو رنگی نیست / شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

سعدیا راست‌روان گوی سعادت بردند / تو بی‌هنر کجا رسی از نفس‌پروری

حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود/قدمی نه به وداعش که روانخواهد شد

حضوری گر همی‌خواهی مشو غایب از او حافظ / متی ما تَلقَ من تَهوی دَع الدّنیا و أهْمِلها

ترک جان کن تا بیاید با تو جانان در میان/ هر دو نتوانی گرفتن جان و جانان در کنار 

قند میبارید از آن لعل درافشان در سخن/ مشک می افشاند از آن زلف پریشان در کنار 

وقت من از گریه و از ناله می کردند خوش/ شمع گریان در میان و چنگ نالان در کنار 

ای بسا شب ها که من در هجر او می ریختم/ اشک خونین در گریبان وز گریبان در کنار 

ماجرای دل خون گشته نگویم با کس/ زانکه جز تیغ غمت نیست کسی دمسازم

روزگارا طاق ایوان فلک در هم شکن/ طاق ایوان گو ممان چون کسری عالم نماند

از لب لعل توام کار به کام است امشب/ دولتم بنده و اقبال غلام است امشب

تا بدیدم حلقۀ زلف تو روز من شب است/ تا ببوسیدم سر کوی تو جانم بر لب است 

الف – د – ج – ب 

د – الف – ب - ج 

ج – ب – د – الف 

ب – ج – الف - د

حسین (هسته ، منادا) 
 

ردا (وابسته ، منادا) 
 

جنوب (هسته ، مسند)
 

فداکاری (هسته ، متمم)