شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 8254

مدح، هجو

طنز، وعظ و حکمت

داستان‌سرایی، تغزل و حماسه

عرفان و مرثیه

رواج داستان‌سرایی

رواج حس دینی

رواج هجو

رواج وعظ و اندرز

هر چه در این دوره زمان می‌گذشت، آمیختگی زبان فارسی با واژگان عربی بیشتر می‌شد.

در این روزگار، زبان فارسی در پی لشکرکشی‌های متعدّد محمود غزنوی به هندوستان راه یافت.

اغلب شاعران این دوره نتوانستند با تقلید از پیشینیان، به نوآوری‌هایی دست بزنند.

تا حدود نیمه‌ی دوم قرن پنجم و آغاز قرن ششم، شعر پارسی‌ همچنان تحت تأثیر سبک دوره‌ سامانی و غزنوی است.

کسی از متعلّقان منش بر حسب واقعه مطلع گردانید که فلان نیت جزم کرده‌ است که بقیه عمر معتکف نشیند.

پادشاه بر اطلاق اهل فضل و مروت را به کمال کرامات مخصوص نگرداند، لکن اقبال بر نزدیکان خود فرماید که در خدمت او منازل موروث دارند و به وسایل مقبول متحرم باشند.

یک روز با مهتران نشسته‌ بود گفت مردم باید که تا اندرین جهان باشند و توانایی دارند، بکوشند تا ازو یادگار بود تا پس از مرگ او نامش زنده بود.

داناى ضمایر هر قوم، لاتأخذه سنه و لا نوم. بخشنده فرح و سرور، و هو علیم بذات ‌الصدور. ذات و صفاى او بى‌عیب، و عنده مفاتیح‌‌الغیب.