شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 22932

یکی شعر گفتم به رنج روان/به معنی نغز و به لفظ روان

تا روانم هست،نامت بر زبان دارم روان/تا وجودم هست،خواهد بود نقشت در ضمیر

خرامان بشد سوی آب روان/ چنانچون شده باز جوید روان

بوی عود و نغمه رود و نگاه یارمان/گر روان در خانه،در این دل روان باشد همی

ز تاب آتش سودای عشقش / بسان دیگ دایم می‌زنم جوش

کرد عهدی سر من کز سر کویش نرود / گر رود سر، نروم من ز سر میثاقش

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب / بود آیا که فلک زین دو سه کاری بکند

چو ماه روی تو در شام زلف می‌دیدم / شبم به روی تو روشن چو روز می‌گردید

ج _ د _ الف _ ب

د _ ب _ الف _ ج

ج _ ب _ د _ الف

د _ الف _ ب _ ج

 هیچ رویی نیست کز چرخ سیه‌رو زرد نیست/ کار هیچ آزاده‌ای زین آسیا بر گرد نیست

میانش یک سر مو در میان نیست / ولیکن یک سر مویش دهان است

در جهان قصه حسن تو نشد فاش هنوز/ تو دل خلق جهان صید کنی باش هنوز

دوش سیلاب غمم تا به سر زانو بود / امشب ای دوست چه تدبیر که بگذشت ز دوش