شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17622

صبر ایوب بباید که شبی دست دهد / که رود چشمم از اندیشه کرمان در خواب

دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگ است؟ / ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است

گر دگری را شکیب هست ز دیدار دوست / من نتوانم گرفت بر سر آتش قرار

هر که دلارام دید از دلش آرام رفت / چشم ندارد خلاص هر که در این دام رفت

من که در آتش سودای تو آهی نزنم/ کی توان گفت که بر داغ، دلم صابر نیست (تشبیه-تلمیح)

تا چه بازی رخ نماید؟ بیدقی خواهیم راند/ عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست (تناسب-جناس)

از چشم خود بپرس که ما را که میکشد؟/ جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست (تشخیص-تضاد)

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزند/ با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست (تشبیه-تشخیص)

دروغ گفتن به ضربت لازم ماند که اگر نيز جراحت درست شود، نشان بماند. (ماندگاری اثر جراحت)

هر که در پيش سخن خردمندان افتد تا ماية فضلش بدانند مایة جهلش بشناسند. (وجوب خاموشی و به‌جا سخن گفتن نزد دانایان)

به گرسنگی مردن بِه که حاجت پیش کسی بردن. (ترغیب به گرسنگی کشیدن)

برادر که در بند خویش است،‌ نه برادر نه خویش است. (لزوم کمک به زندانیان)