شرکت در آزمون آنلاین فارسی (پنجم)  - درس اول: تماشاخانه، رقصِ باد خنده‌ی گل | آزمون شماره 17

من هیچ‌‌گاه از شما دل‌زده نمی‌شوم.

من عمری طولانی دارم. هزارها سال از زندگی‌ام می‌گذرد.

می‌توانم شما را به قعر دریاها ببرم.

کوه کی فرسود و دریا کی کاست؟

فصل پاییز و بهاران می‌رود/ بار دیگر، چون زمستان می‌شود

کرد دهقان، دانه‌ها در زیر خاک/ کرد کوته، شاخه‌ی پیچان تاک

برگ برگ گل به رقصِ باد ریخت/ رشته‌های بیدبُن از هم گسیخت

چشمه کم‌کم خشک شد، بی‌آب شد/ باغ و بُستان، ناگهان در خواب شد

 زیر نور خورشید گرم و سوزان تابستان مشغول کار بود.

هنگامی که علی دستش را به گل نزدیک کرد، خار در دستش فرورفت.

کودک بیچاره، تنها و دور از پدر و مادر، نزدیک کوه زندگی می‌کرد.

به صداهای کوتاه و بلند،‌ گوش بده تا آفریده‌های ساکت خدا را بشناسی.

ساکت$\ne $ شلوغ 

محکم$\ne $ سست  

تأمّل$\ne $ اندیشه  

لطیف$\ne $ ضخیم