شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 862

ز آسمان بگذرم ار بر مَنت افتد نظری / ذرهّ تا مهر نبیند به ثریّا نرود (فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن)

دلم از غمت زمانی نتواند ار ننالد / مژه یکدم آب حسرت نشکبید، ار نریزد (فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن)

نه خاص در سر من عشق در جهان آمد / که هر سری که ببینی رهین سودایی است (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن)

بیزاری دوستان دمساز / تفریق میان جسم و جان است (مفعول مفاعلن فعولن)

دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را / داد ز خویش چاشنی جان ستم چشیده را

غم به سراپرده شد آتش پرورده شد / گرفت در جان ما نوبت دیدار خاست

گر دل دهی ای پسر بدین پند / از پند پدر شوی برومند

آن‌جا که اوست کیست که پیغام من برد / یا عرضه دارد این سخنان مبتّرم

به وفای دل من ناله برآرید چنانک/ چنبر این فلک شعوذه‌گر بگشایید

به جهان پشت مبندید و به یک صدمه آه/ مهره پشت جهان یک ز دگر بگشایید

سیل خون از جگر آرید سوی بام دماغ / ناودان مژه را راه‌ گذر بگشایید

خبر مرگ جگرگوشه من گوش کنید/ شد جگر چشمه خون، چشم عبر بگشایید

نقطۀ عشق نمودم به تو هان سهو مکن / ورنه چون بنگری از دایره بیرون باشی

هزار جهد بکردم که یار من باشی / مرادبخش دل بی‌قرار من باشی

در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند / گرت ز دست برآید نگار من باشی

شبی به کلبۀ احزان عاشقان آیی / دمی انیس دل سوگوار من باشی