شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 25166

بر او راست خم کرد و چپ کرد راست/خروش از خم چرخ چاچی بخاست

می‌دید اگر خسرو چو من رخسار آن شیرین‌دهن/می‌کند همچون کوهکن با نوک مژگان بیستون

خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد/که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

خیزید که آن یار سعادت برخاست/خیزید که از عشق، غرامت برخاست

زمانه قرعه نو میزند به نام شما/ خوشا شما که جهان میرود به کام شما

عشق و اساس عشق نهادند بر دوام/ یعنی خللپذیر نگردد بنای عشق

جمعیت خاطر ندهد دست، کسی را/ کآشفتگی از زلف پریشان تو دارد

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن/با مردم بیدرد ندانی که چه دردی است

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست/ چون من در آن دیار هزاران غریب هست

من اگر تار سر زلف تو گیرم در چنگ/تار در ناله رود، چنگ در آید به خروش

از در درآمدی و من از خود به در شدم/گویی از این جهان به جهانی دگر شدم

منگر که شه و میری، بنگر که همی میری/در زیر یکی توده رو "کم ترکوا" برخوان

در دهن لاله باد، ریخته و بیخته / بیخته مشک سیاه ریخته درّ ثمین (ثمین: گرانبها)

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست / لیک کس را دید جان دستور نیست

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی / از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

گوهر از گفتار بارم، زر ناب از روی زرد / گنج‌ها دارم به کنج عزلت از این کیمیا

آن روز که لاله از پی لاله شکفت             بر گونه شرق زخم صدساله شکفت

ستون کرد چپ را و خم کرد راست           خروش از خم چرخ چاچی بخاست

سنبل و سوسن و سمن هر سوی            سوی گل ها به ساز و سامان است

خواب نوشین بامداد رحیل                      باز دارد پیاده را ز سبیل