شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 10739

ای صاحب کرامت شکرانۀ سلامت / روزی تفقدی کن درویش بینوا را

مرغول را برافشان یعنی به رغم سنبل / گرد چمن بخوری همچون صبا بگردان 

ای صبح شب‌نشینان جانم به طاقت آمد / از بس که دیر ماندی چون شام روزه داران 

کشتۀ معشوق را درد نباشد که خلق / زنده به جانند و ما زنده به تأثیر او 

از در خویشم مران کاین نه طریق وفاست/ در همه شهری غریب در همه ملکی گداست

ای کاش برفتادی، برقع ز روی لیلی/ تا مدعی نماندی مجنون مبتلا را

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست/ که به پیمانه‌کشی شهره شدم روز الست

گفتم که نیاویزم با مار سر زلفت/ بیچاره فرو ماندم پیش لب ضحّاکت

جز پیش ما مخوانید افسانه فنا را / هرکس نمی‌شناسد آواز آشنا را

نفس در طلب سوختی دل ندیدی / به لیلی چه دادی که محمل ندیدی

فشاند محمل نازت گل چه رنگ به صحرا / که گرد می‌کند آیینه فرنگ به صحرا

نفس به غیر تک و پوی باطلی که ندارد / دگر کجا بردم جز به منزلی که ندارد

صید بیابان عشق چون بخورد تیر او                      سر نتواند کشید پای ز زنجیر او

ای که ز دیده غایبی در دل ما نشسته‌ای                 حسن تو جلوه می‌کند وین همه پرده بسته‌ای

بیا که در غم عشقت مشوشم بی‌تو                        بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی‌تو

می‌برزند ز مشرق شمع فلک زبانه                   ای ساقی صبوحی در ده می شبانه