شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 11518

 بُد او خسروی نامور شهریار / شهی کش نباشد به صد شهر، یار

 به عهد گل شدم از توبه شراب خجل / که کس مباد ز کردار ناصواب خجل

خود بدیدید ای خسیسان زمن / که شما بودید افسانه نه من

 اگر تو فارغی از حال دوستان یارا / فراغت از تو میسّر نمی‌شود ما را

پژمرد، می‌‌بُرد/ پایدار، بهار، ماندگار

می‌خورد، می‌بُرد/ پایدار، بهار، خزان

می‌خورد، پژمُرد/ زیبایی، بهشتی

پژمرد، برد / دل و جان، خزان

تو دانی که چون دیو رَفت از قفس / نیاید به لاحول کس باز پس (_َ س)

چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود / ور آشتی طلبم با سرِ عتاب رود (تاب)

کیست در این شهر که او مَست نیست؟ / کیست درین دور کزین دست نیست؟ (_َ ست)

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند / نیاز نیم‌‌شبی دفع صد بلا بکند (ا)

عاشقی بر من پریشانت کنم                          کم عمارت کن که ویرانت کنم

چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم          میان مجلس جان حلقه حلقه می‌گردیم

دل را ز من بپوشی یعنی که من ندانم             خط را کنی مسلسل یعنی که من نخوانم

با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم                      با چشم تو ز باده و خمار فارغیم