شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 16: کباب غاز | آزمون شماره 43

با حال استیصال پرسیدم: پس چه خاکی به سرم بریزم؟

گفت: خودتان را بزنید به ناخوشی و بگویید طبیب غدقن کرده، از تخت پایین نیایید.

تو رفقای مرا نمیشناسی. بچه قنداقی نیستند که هرچه بگویم آن ها هم باور کنند.

کم کم وقتی درست آن را در زوایا و خفایای خاطر نشخوار کردم معلوم شد آن قدر ها هم نامعقول نیست.

سبک‌سری که زند پیش بحر لاف وجود / اگر به باد دهد سر به جاست همچو حباب

چون تویی نرگس باغ از نظر چشم و چراغ / سر چرا بر من دل‌خسته گران می‌داری

 ما سپر انداختیم، گر تو کمان می‌کشی / گو دل ما خوش مباش گر تو بدین دل‌خوشی

گردون مرا ز محنت هستی رها نخواست / مرگم رسیده بود ولیکن خدا نخواست

کبّاده: وسیله‌ای کمانی شکل در زورخانه/ خفیه :مخفیگاه/ جول: پوشش/ ارحام: مجازاً خویشان

محظور :حضور داشتن /بذله :بخشش /جبهه :میدان /محظوظ: بهره‌ور

سراسر :هال/ خرخره: گلو و حلقوم /درزی: خیاط/ کُتل :پشته و تپه

مضغ: جویدن/ شخیص :بزرگ و ارجمند/ کلک :آتشدانی از فلز یا سفال/بحبوحه: میان و وسط

سانتاماریا، منطق الطّیر، شاهنامه، دری به خانهً خورشید 

تیرانا، در حیاط کوچک پاییز در زندان، منطق الطّیر، ارمیا

ارمیا، دری به خانهً خورشید، سندبادنامه، منطق الطّیر 

گلستان، منطق الطّیر، در حیاط کوچک پاییز در زندان، دری به خانهً خورشید