شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 (ویژه انسانی) - درس پنجم | آزمون شماره 201

﴿  إنَّ اللهَ کانَ بِکُلِّ شَيءٍ عَليماً ﴾

کان المعلمون شارکوا في المراسم!

أخَذتُ کِتاباً رَأيتُهُ!

کنّا جالسین عند أسرتنا اللّیلة الماضیة!

یبلغ الصّادق بصدقه ما لن یبلغه الکاذب بکذبه!                          

إنّ الصّادق یبلغ بالصّدق ما لا یبلغه الکاذب بالاحتیال! 

یبلغ الصّادق بصداقته ما لا یبلغه الکاذب بکذبه!                          

یبلغ الصّادق بصدقه ما لا یبلغه الکاذب باحتیاله!   

إنّ إرضاء النّاس غایة لاتدرک! : تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد / خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

العلم نور وضیاء یقذفه الله فی قلوب أولیائه! : گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد / بالله کز آفتاب فلک خوبتر شو

القناعة کنز لاینفد! : شکوهی که دارد جهان قناعت / به خاقان و قیصر نباشد نباشد

لاتحدّث الناس بکلّ ما سمعت به! : گویند به هم مردم عالم گله خویش / پیش که روم من که ز عالم گله دارم؟

اسم – المفرد المذکّر – معرّف باللام – حروفه الأصلیّة « ع م ل » / خبر و مرفوع

اسم – جمع تکسیر (مفرده «عامل») - اسم فاعل (فعله «عمل») – مذکّر

جمع مکسّر أو تکسیر ( مفرده «عمیل» مذکّر ) – معرفة – اسم مفعول / خبر لـِ «هؤلاء»

جمع تکسیر (مفرده «عالم» مذکّر) – اسم فاعل (فعله «علم» مجرد ثلاثیّ) / موصوف لِـ «النشیطون» 

في  أیّامِ العید حلاوةٌ لا نشاهدُها فى الأیّام الأخرى!

للکلام آداب يَجـب عَلی المتکلّم أن يعمل بها!

 المال نعمة من الله یجب علیها الشکر و الحمد!

هذا الکتاب صدیق فینقذک من مصیبة الجهل!