شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8551

شدم در سفر روزگار درنگی

در این شیوه صد بار دیگر فتادم

دریغت نیاید به هر کس نمایی

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

شمع را فانوس از پروانه می‌سازد جدا

من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار

منّت ایزد را که با اقبال و دولت هم‌عنان

عشق را فرزانه می‌دانیم ما

تن تَ تن/تن تن تَ تن/تن ت ت تن/ت ت تن تن

تَ تن تن/تن تَ تَ تن/تن تن تَ تن/تَ تَ تن تن

تَ تن تن/تن تن تَ تن/تن تَ تن تن/تَ تَ تن تن

تَ تن تن/تن تن تَ تن/تن تَ تَ تن/تَ تَ تن تن

گهی پرده‌سوزی گهی پرده‌داری / تو سرّ خزانی تو جان بهاری

چو آن مه برآمد به چشمش درآمد / زمین در نگنجد از آن آسمانی

ببستی چشم یعنی وقت خواب است / نه خوابت آن حریفان را جواب است

چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری / تو را کی گذارد که سر را بخاری

خدایا به خواری مران از درم/ که صورت نبندد دری دیگرم

در این بود درویش شوریدهرنگ/که شیری درآمد شغالی به چنگ

نبینی که چون با هم آیند مور/ ز شیران جنگی برآرند شور

ندانم هیچ کس در عهد حسنت/ که با دل باشد الا بیبصارت