شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 204

حاصل دهر بود لازم ناموزونی/ سرو زآن بی‌ثمر افتاد که ناموزون نیست

یک نکوروی ندیدم که گرفتار تو نیست/ نیست در مصر عزیزی که خریدار تو نیست

در غریبی دلم از یاد وطن خالی نیست/ غنچه هر جا بود از فکر چمن خالی نیست

در دل و دیدۀ من دوش چراغانی بود / باز یاد تو در این غمکده مهمان کردم

اسلوب معادله

حس‌‌آمیزی

تشبیه

تلمیح

در عصر صفوی بازسازی تمثیل‌های کهن به سبک نو رایج شد.

سبک هندی از اوایل قرن یازدهم تا اواسط قرن دوازدهم به مدت ۱۵۰ سال در تاریخ ادبیات ایران رواج یافت.

روی‌آوردن افراد عامی به شعر سبب شد تا شعر سلامت پیشین خود را از دست دهد.

کم و زیاد شدن ابیات غزل سبب آسیب جدی شعر شد، چرا که تکرار قافیه امر غیر طبیعی است.

چون خاطر خطیر خسرو جهانگیر از ضبط و ربط جرجان فراغت یافت‌.

شبی با یاران خود به دزدی رفت، خداوند خانه به حس حرکت ایشان بیدار شد و بشناخت که بر بام دزدانند.

پس دیگر روز موبد موبدان این خواب خویش پیش هیچ‌کس بنگفت. پس چون روز پنجم بود، نامه‌ای آمد از جانب پارس.

این پیغامبر که در وجود آمده است، به بلاغت رسد و مملکت عجم به دست او افتد و به دست او می‌رود.

در نثر ساده این دوره، لغات و ترکیبات عربی، اشاره به احادیث و در هم آمیختگی شعر و نثر یافت می‌شود.

نثر در سبک هندی به نثر مصنوع و مسجع و ساده تقسیم می‌شود.

کاربرد شعرهای ضعیف در متن کتاب‌های نثر رواج داشته و بی‌دقتی در ذکر تاریخ و حوادث تاریخی نثر را بی رونق کرده است.

نثر این دوره از نظر ادبی ارزش والایی ندارد؛ زیرا به زبان عامیانه نزدیک است و متن‌های ادبی نیز با تصنع و تکلف همراه است.