شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 17: خنده‌ی تو | آزمون شماره 6156

در خرابات آمدیم از کنج خلوت ز آن که وقت/انتظار وعده ی جنات رضوان برنتافت

هر جفا و جور آزادی که بود از بهر دوست / دل تحمل کرد، لیکن بار هجران برنتافت

هر دماغی کز هوای خاک کویش برد بوی / از نسیم صبحدم بوی گلستان برنتافت

تا دل من حلقه ی زلف تو را در گوش کرد /هرچه فرمودی به مویی سر ز فرمان برنتافت

آنچه او نوشیده بود از صاف و درد / او به تفصیلش یکایک برشمرد

آن که همی گندم سازد ز خاک / آن نه خدای است که روح شماست

هر که را که او را مقبل و آزاد خواند / او عزیز و خرم و دلشاد ماند

عشوه‌ای از لب شیرین تو دل خواست به جان / به شکرخنده لبت گفت مزاری طلبیم