شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دهم: دریادلان صف‌شکن | آزمون شماره 1702

در اعتباری اگر زنی مگذر ز ساز فروتنی / که به کام حاصل مدّعا به تلاش ریشه رسد ثمر

به شمار عیب گذشتگان مگشا ز هم لب تر زبان / اگر از حیا نگذشته ای به نفسانه پردۀ کس مدر

سر و برگ و فرصت آگهی همه سود غفلت گفت و گو / چو چراغ انجمن نفس به نفسانه شد شب ما سحر

نرسید دامن همّتی به تظلّم غم بی کسی / زده ایم دست بریده ای به زمین چو بهلۀ(دستکش) بی کمر

گر کشته شوم در عشق از مرگ نیندیشم / خود مردۀ درد او زنده به حیات اوست

از مرگ و زندگانی ما عشق فارغ است / دریا، دلی به موج و حبابش نبسته است 

مرگ عاشق عمر جاویدان بود معشوق را / مد شمع از دفتر بال و پر پروانه ماند 

ز مرگ عاشقان پروا ندارد حسن بی پروا / که صد طوطی ز موم سبز این آیینه می‌سازد 

سبز شد در دست مردم دانه تسبیح ها / بس که در دوران ما از ذکر حق غافل شدند 

فتّوت دار آن باشد که دایم بر زبان او / نباشد غیر ذکر حق که دل را زان بود احیا 

ذکر و فکر آن مرا از یاد حق بیگانه کرد / کاش هرگز کس نبودی آشنای زندگی!

گوی دولت می رباید هر که چون "نورعلی" / ورد خود سازد به گیتی ذکر تحقیر طلا 

نه تسلیم و نه سازش ، نه تکریم و خواهش/ بتازد به نیرنگ تو توسن من

من ایرانی‌ام ، آرمانم شهادت/ تجلی هستی است جان کندن من

مپندار این شعله افسرده گردد/ که بعد از من افروزد از مدفن من

کنون رود خلق است دریای جوشان/ همه خوشۀ خشم شد خرمن من