شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 3349

خسروی کار گدایی کی بود / این به بازوی چو مایی کی بود

در عهد پادشاه خطابخش جرم‌پوش / حافظ قرابه‌کش شد و مفتی پیاله‌نوش

الا ای باد شبگیری بگو آن ماه مجلس را / تو آزادی و خلقی در غم رویت گرفتاران 

در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست؟ / نقطه دوده که در حلقه جیم افتادست

هستند از طریق مساوات نزد عقل / جاه تو و فلک چو دو مصراع مثنوی

ساغری نوش کن و جرعه بر افلاک فشان / چند و چند از غم ایام جگرخون باشی

بخت جم و کاووس، عنانش به کف توست / پیش آمدن از بخت کشش از طرف توست

شب دراز به مژگان، ستاره می‌شمرم / ورت ز من نکند باور از ثریا پرس

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح                 صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

چشم گریان مرا حال بگفتم به طبیب                             گفت یک بار ببوس آن دهن خندان را

خدنگ غمزه از هر سو نهان انداختن تا کی        سپر انداخت عقل از دست ناوک‌های خون‌ریزت

می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار           این موهبت رسید ز میراث فطرتم