شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 27

بزرگان گفته‌اند: دولت نه به کوشیدن است، چاره کم‌جوشیدن است.

تنی چند از روندگان، متفق سیاحت بودند و شریک رنج و راحت.

محبت را غایت نیست؛ از بهر آنکه محبوب را نهایت نیست.

الهی! ضعیفان را پناهی، قاصدان را بر سر راهی.

توانگری به هنر است نه به مال و بزرگی یه عقل است نه به سال

شدت نیکان روی در فرج دارد و دولت بدان سر در نشیب

هیبت این کم شود و جهل آن مستحکم

هرکه به تأدیب دنیا راه صواب نگیرد، به تعذیب عقبی گرفتار آید

دانه باشی مرغکانت برچنند/ غنچه باشی کودکانت برکنند

برگ بی برگی بود ما را نوال/ مرگ بی مرگی بود ما را حلال

ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز/ وگرنه عاشق و معشوق راز دارانند

چون از عقد نماز فارغ گشت، گفتم این چه حال است؟ خار در دیده شکسته و جای نماز به خون چشم رنگین گشته

قادر است بی احتیال. قیوم است بی کشتن حال. در ملک ایمن از زوال. در ذات و نعمت متعال

ملکا! آب عنایت تو به سنگ رسید، سنگ بر گرفت، از سنگ میوه رُست

الهی! نه دیدار تو را بهاست و نه رهی را صحبت سزاست

اگر از گران‌سنگی نکوهیده گردی بهتر که از سبکباری ستوده گردی

عامه همۀ توانگران را دوست دارند بی نفعی و همۀ درویشان را دشمن دارند بی ضرری

هر که خواهد بر جای ماند، پا از این دایره بیرون نگذارد

به نام او که اولیت او را بدایت نه؛ آخریت او را نهایت نه