شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 18129

دل گرفته من همچو ابر بارانی / گشایشی مگر از گریه شبانه گرفت

تن ندادیم به آغوش زلیخای هوس / راضی از سلسله زلف به زنجیر شدیم

می‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد / محراب ابروی تو حضور نماز من

یک عمر پریشانی دلبسته به مویی است / تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

سیل غمش در رسید، آب ز سر در گذشت / صبر و خرد حمله کرد، ‌رخت به صحرا نهاد

 از من ادراک تو بدان ماند / کابلهی کرده باد را به قفس

سود و زیان و نفع و ضرر دخل و خرج عشق / کردم پس از هزار ضرر سر به سر گذشت

بندند گر دهی تو اجازت چو بندگان / در خدمت رخ تو کمر ماه و آفتاب

مال رفت و زور رفت و نام رفت / بر من از عشقت بسی ناکام رفت

باد عمرت بی قیاس و باد عیشت بر دوام / باد بختت کامران و باد جاهت پایدار

بیا و برگ سفر ساز و زاد ره برگیر / که عاقبت برود هرکه او ز مادر زاد

بحر را پوشید و کف کرد آشکار / باد را پوشید و بنمودت غبار

در غم هجر تو تنها نه منم، کز یاران/  هر کسی راست به قدر خود ازین غم قدری

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت / به قصد جان من زار ناتوان انداخت

به دو چشم تو، که چون چشم تو بیمار توام/ چه شود گر بفرستی ز دو عالم شکری؟

آنکه چون من همه کس از دل و جان بندۀ اوست/ گرچه در خاطر او نیست کسی را خطری