شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 16385

رخسار صبح پرده به عمدا برافکند / راز دل زمانه به صحرا برافکند

 باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش / بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

رواست در بر اگر می‌تپد کبوتر دل / که دید در ره خود تاب و پیچ دام و نشد

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست / در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست

بر او راست خم کرد و چپ کرد راست / خروش از خم چرخ چاچی بخواست

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر / کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو

افسوس که بی‌فایده فرسوده شدیم / وز آسِ سپهر سرنگون سوده شدیم

خواب نوشین بامداد رحیل / بازدارد پیاده را ز سبیل

خویشتن بی‌خویشتن ‌بینی مُدام/ عقل و جان بی عقل و جان بینی تمام

عاشق جانسوز خواهد سوزِ عشق / روزِ محشر، شب شود در روز عشق

من نخواهم شادی و عیش و طرب/ درد و سوز عشق خواهم روز و شب

دل و دینم دل و دینم ببرده است/ بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش

چو در دست‌تنگی نداری شکیب / نگه‌دار وقت فراخی حسیب

ما را ز قضا جز این قدر ننمایند / پیمانه عمر ماست می‌پیمایند

چو پولاد زنگارخورده سپهر / تو گفتی به قیر اندر اندود چهر

سپاه شب تیره بر دشت و راغ / یکی فرش گسترده از پرّ زاغ

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من/ از خاک بیشتر نه، که از خاک کمتریم

بی عمر زنده‌‌ام من و این بس عجب مدار/ روز فراق را که نهد در شمار عمر؟

کتاب حسن بتان صورت است و او معنی/بهوش باش گرت این کتاب در پیش است

پس هستی من ز هستی اوست/ تا هستم و هست، دارمش دوست