شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 3083

دگر مگوی که من ترک عشق خواهم گفت / که قاضی از پس اقرار نشنود انکار

قاضی شهر عاشقان باید / که به یک شاهد اختصار کند

قاضی ار با ما نشیند برفشاند دست را / محتسب گر می‌ خورد معذور دارد مست را

وکیل قاضی‌ام اندر گذر کمین کرده است / به کف قباله دعوی چو مار شیدایی

نخست از عشق او زادم به آخر دل بدو دادم / چو میوه زاید از شاخی از آن شاخ اندر آویزد

هفت اختر بی‌آب را کاین خاکیان را می‌خورند / هم آب بر آتش زنم هم بادهاشان بشکنم

از آن سوی پرده چه شهری شگرفست / که عالم از آن‌جاست یک ارمغانی

صلا یا ایها العشاق کان مه رو نگار آمد / میان بندید عشرت را که یار اندر کنار آمد

دست فشانم چو شجر چرخ‌زنان هم چو قمر / چرخ من از رنگ زمین پاک‌تر از چرخ سما

عارف گوینده بگو تا که دعای تو کنم / چون که خوش و مست شوم هر سحری وقت دعا

 از کف سلطان رسدم ساغر و سغراق قدم / چشمه خورشید بود جرعه او را چو گدا

 دلق من و خرقه من از تو دریغی نبود / وان که ز سلطان رسدم نیم مرا نیم تو را