شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 22197

غزنوی - فارس

غزنوی -اصفهان

سلجوقی - فارس

سلجوقی - عراق

زبان فارسی در نواحی شرقی و غربی بیرون از ایران گسترش یافت.

تحولی که انوری و سنایی در غزل ایجاد کردند، زمینه ظهور شاعران بزرگی در قرن هفتم شد.

برخی شاعران چون سنایی و مولوی به سبب پای‌بندی به اعتقادات خاص از دربارها کناره گرفتند و مدیحه‌گویی را کنار گذاشتند.

داستان‌سرایی، هجو، حماسه و تغزل و طنز از مضامین رایج شعری این دوره‌اند.

گردون نقاب صبح به عمدا برافکند / راز دل زمانه به صحرا برافکند (کاربرد ردیف فعلی دشوار)

این قطعه کنم به مدح، تضمین / کاستاد منم، سخنوران را (رواج مفاخره)

تا به دست آورده‌اند از جام و می صبح و شفق / زیر پای ساقیان گنج روان افشانده‌اند (رواج لغات ترکی و مغولی)

توبه را طرّه‌وار سر ببرید / عقل را زلف‌وار تاب دهید (توجه بیش‌تر به آرایه‌های ادبی)

مشرق و شمال شرقی

شرق و شمال غربی

مغرب و شمال غربی

شمال و شمال شرقی