شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 422

دوش گفتم بکند لعل لبش چاره‌ی من / هاتف غیب ندا داد که آری بکند

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند / نیاز نیم‌شبی دفع صد بلا بکند

عتاب یار پری‌چهره عاشقانه بکش / که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند

گر می‌فروش حاجت رندان روا کند / ایزد گنه ببخشد و دفع بلا کند

دو رخساره پر خون و دل سوگوار / دو دیده پر از نم چو ابر بهار

چو آمد به هنگام خون ریختن / به شیرین روان اندر آویختن

دو چشمش چو دو نرگس قیرگون / لبانش چو بسد رخانش چو خون

زمانه به خون تو تشنه شود / بر اندام تو موی، دشنه شود

مِی نوش و جهان بخش که از زلف کمندت / شد گردن بدخواه گرفتار سلاسل ( مجاز - تشبیه )

چند به ناز پرورم مهر بتان سنگدل / یاد پدر نمی‌کند این پسران ناخلف ( تلمیح - استعاره )

مرا رسد که بر آرم هزار ناله چو بلبل / که احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل ( ایهام تناسب - تشخیص )

ای عزیزان اگر از مصر نمی‌آید باد / بوی پیراهن یوسف ز کجا می‌شنوم ( حس‌آمیزی - ایهام تناسب )

که هر چند فرزند هست ارجمند/ دل شاه ز اندیشه یابد گزند

‏ز اندیشه گردد همی دل تباه/ مهان را چنین پاسخ آورد شاه

به جز بندگی پیشه من مباد /جز از داد اندیشه من مباد

خون راندم از اندیشه هجران و تو حاضر /پس حال چه باشد چو بمانم ز تو تنها