شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 1311

شد در ره او جسمم با آن که ز خوبان بود/ این کشتی بی لنگر پروردۀ طوفان ها

کشتی ز صبر ساز که داری ز سوز و اشک/ دل چون تنور گشته و طوفان برآمده

در این گرداب بی پایان منه بار شکم بر دل/ که کشتی روز طوفان غرقه از باد شکم گردد

کیستم من مشت خار در محیط افتاده ای / دل به دریا کرده ای، کشتی به طوفان داده ای

کلّ یوم هو فی شان ز چه کردند بیان/ یعنی اوصاف کمال تو ندارد پایان

صائب این آن غزل حافظ شیرین سخن است/ مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

ای باغ کردی صبرها، در دی رسیدت ابرها/ الصبر مفتاح الفرج، ای صابران راستین

دل روشن که در چاه ریاضت افکنی، بینی/ به تخت مصر عزّت عاقبت چون ماه کنعانش

در پناه لطف حق باید گریخت/ کاو هزاران لطف بر ارواح ریخت

تا پناهی یابی آن گه چون پناه/ آب و آتش مر تو را گردد سپاه

نوح و موسی را نه دریا یار شد/ نه بر اعداشان به کین قهار شد؟

آتش ابراهیم را نی قلعه بود/ تا برآورد از دل نمرود دود