شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 8261

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت                                                   جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت (تشبیه - ایهام تناسب)

ز شرم آن که به روی تو نسبتش کردم                                              سمن به دست صبا خاک در دهان انداخت (کنایه - استعاره)

ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد                                                     چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد (استعاره - تناقض)

بنفشه دوش به گل گفت و خوش‌نشانی داد                                      که تاب من به جهان طرّه فلانی داد (ایهام – تشخیص)

خطّی داده‌اند به طوع و رغبت که سیصد هزار دینار به خزانه معمور خدمت کنند.

وجود مبارک خود را ذلیل عزّت و اسیر شوکت و رهین منّت بیگانه ساخت.

اهلیّت این امانت و محرمیّت او این اسرار را محقّق گشت.

خادمی برآمد و محدّث خاست و از اتفّاق هیچ محدّث حاضر نبود.

رقعت و توقیع، خیلتاشان و سواران، اطبّا و عارضه، نامه و دوات

عِقد و مخنقه، بازان و یوزان، شراع و خیمه، همایون و نیک‌بخت

زیر و زبر، پوست و گوشت، دبیر و قلم، رخت و جامه

غزو و شمشیر، صعب و سهل، ناو و رود، کوشک و پادشاه

روندگان طریقت ره بلا سپرند / رفیق عشق چه غم دارد از نشیب و فراز

بکش جفای رقیب ار حبیب می‌خواهی / کنار گل نبری گر کنی کناره ز خار

 الصّلا پروانه جانان قصد آن آتش کنید / چون بلی گفتید اوّل درروید اندر بلا

تا جدا مانده‌ام از روی تو هرگز گفتی / کان جگر خسته‌ی دل سوخته حالش چون است؟

تأمّل و مکث، نشئهء خوب، طاق ضربی

وزر و وبال، سیب زنخدان، تضرّع و التماس

کراهیت و ناپسندی، صعب و سخت، مکار و دغل

بیت الحزن و ماتمکده، سباحت و زیبایی، مأوا و سرپناه