شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8671

آتشی از می فکن اندر روان

بگفت از دل جدا کن عشق شیرین

بگفت آسوده شو کاین کار خام است

هر آن موری که زیر پای زوری است

عشق و مستوری نباشد پای گو در دامن آور: 

مرغ کُه طور تویی خسته به منقار مرا:

چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن:

دلم خون شد از غصه ساقی کجایی: 

توانگری، صدرنشین، پست فطرت

خردمندان، پرخاشجو، تلفنچی

فروزانفر، هواداری، تنگدستی

پذیرایی، سرفرازی، پرده‌در

دلم جز مهر مه‌رویان طریقی برنمی‌گیرد / ز هر در می‌دهم پندش ولیکن درنمی‌گیرد

دانم سر آرد غصه را رنگین برآرد قصه را / این آه خون‌افشان که من هر صبح و شامی می‌زنم

به دریایی درافتادم که پایانش نمی‌بینم / به دردی مبتلا گشتم که درمانش نمی‌بینم

اول چنین نبودی باری حقیقتی شد / دی حظّ نفس بودی امروز قوت جانی