شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 25165

واج آرایی در صامت گ

تشبیه

واژه آرایی

تناسب

چه شود گر من و تو چند قدح باده خوریم / باده از خون رزان است نه از خون شماست

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزنند / با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

بر دوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم / تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

صحبت یار عزیز حاصل دور بقاست / یک دمه دیدار دوست هر دو جهانش بهاست

غریب نیست که بیگانه گردد از همه عالم            هر آن غریب که در شهر آشنای تو باشد

بر کن ز بن این بنا که باید                                               از ریشه بنای ظلم برکند

دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت       عمری است که عمرم همه در کار دعا رفت

غزال اگر به کمند اوفتد عجب نبود                      عجب فتادن مرد است در کمند غزال

در غم هجر تو تنها نه منم، کز یاران/  هر کسی راست به قدر خود ازین غم قدری

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت / به قصد جان من زار ناتوان انداخت

به دو چشم تو، که چون چشم تو بیمار توام/ چه شود گر بفرستی ز دو عالم شکری؟

آنکه چون من همه کس از دل و جان بندۀ اوست/ گرچه در خاطر او نیست کسی را خطری