شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - مراعات نظیر | آزمون شماره 7579

جز این نگویم شاها که رودکی گوید/ خدای چشم بد از ملک تو بگرداند

عشق جان طور آمد عاشقا/ طور مست و خرّ موسی صعقا

با شهنشاه و خواجۀ لولاک/ گفت لا تعد عنهم عیناک

اندر این وادی مرو بی این دلیل/ لا اُحبّ الآفلین گو چون خلیل

دی سرو به باغ سرفرازی می‌کرد/ سوسن به چمن زبان‌درازی می‌کرد (تلمیح)

شهاب‌وار به‌دنبال دشمنان چون دیو/ فرو بریدم صد کوه آسمان‌پیکر (تلمیح)

به فلک می‌رسد از روی چو خورشید تو نور/ قل هو الله احد چشم بد از روی تو دور (تضمین)

همت مردانه می‌خواهد گذشتن از جهان/ یوسفی باید که بازار زلیخا بشکند (کنایه)

یاد یاران یار را میمون بود/ خاصه کآن لیلی و این مجنون بود (جناس ناهمسان اختلافی-تلمیح)

برو واعظ که جز پیغام عشقش/مرا وعظ تو چون باد است در گوش (اشتقاق-کنایه)

اهل دل گر جان بر آن سرو روان افشانده‌اند/ از نسیم گلشن وصلش روان پرورده‌اند (استعاره-جناس همسان)

مرا چون خلیل آتشی در دل است/که پنداری این شعله بر من گل است (تلمیح-تضمین)

دشمنان کور دل امّا/ در دلش خورشید ایمان را نمیدیدند/ تیغ آتشخیز دستان را نمیدیدند

حافظ سخن بگوی که بر صفحه‌ی جهان/ این نقش ماند از قلمت یادگار عمر

طبع تو سیر آمد از من جای دیگر دل نهاد/ من که را جویم که چون تو طبع هر جاییم نیست

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند/ چون تو را نوح است کشتیبان ز توفان غم مخور

چهار

سه

دو

پنج