شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 24910

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست/ چون من در آن دیار هزاران غریب هست

من اگر تار سر زلف تو گیرم در چنگ/تار در ناله رود، چنگ در آید به خروش

از در درآمدی و من از خود به در شدم/گویی از این جهان به جهانی دگر شدم

منگر که شه و میری، بنگر که همی میری/در زیر یکی توده رو "کم ترکوا" برخوان

این طرف، در افق خونین شکسته، انسان من ایستاده است …

به فروتنی از عمق خواب‌های پریشان خاکساری خویش، تمامی عظمت عاشقانه انسانی را سروده‌ام تا نسیمی برآید …

گر بدین‌سان زیست باید پست/ من چه بی‌شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم / بر بلند کاج خشک کوچه بن‌بست …

لالایی گرم خطوط پیکرش، در نعره‌های دوردست و سرد مه گم بود / هر ذره چشمی شد وجودم تا نگاهش کردم …

هم ز خنده خجل شود روزی / گل که خنده زنان همی آید

مرو به خانه ارباب بی‌مروت دهر / که گنج عافیتت در سرای خویشتن است

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز / چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

ای دل آغشته به خون، چند بود شور جنون / پخته شد انگور کنون، غوره میفشار بیا

سه

دو

یک

چهار