شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 17983

من مانده‌ام مهجور از او دیوانه و رنجور از او / گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود

کنم با وصل و هجران صبر چندانی که بتوانم / که باشد صبر در آغاز صبر و نوش در پایان

امید لذت و عیش از مدار چرخ مدار / که در دیار کرم نیست ز آدمی دیار

به جانت کز میان جان ز جانت دوست‌تر دارم / به حقّ دوستی جانا که باور دار سوگندم

این طرف، در افق خونین شکسته، انسان من ایستاده است …

به فروتنی از عمق خواب‌های پریشان خاکساری خویش، تمامی عظمت عاشقانه انسانی را سروده‌ام تا نسیمی برآید …

گر بدین‌سان زیست باید پست/ من چه بی‌شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم / بر بلند کاج خشک کوچه بن‌بست …

لالایی گرم خطوط پیکرش، در نعره‌های دوردست و سرد مه گم بود / هر ذره چشمی شد وجودم تا نگاهش کردم …

واژگان شمع و گل و پروانه شبکه معنایی ایجاد کرده‌‌اند.

تشبیه در بیت دیده می‌‌شود.

تکرار در واژه شمع و گل دیده می‌‌شود‌.

پروانه در این بیت، یک بار در معنای نام یک حشره و یک بار در معنای اجازه آمده است.

به درد دل گرفتارم ندانم / که جان بردن ز دست غم توانم

چنان فارغم کن ز ملک و ملک / که سر در نیارم به چرخ فلک

تا تو را دست جور بر سر ماست / کار ما جز که زیردستی نیست

دل بر امید وعده او چون توان نهاد / چون عمر، پایدار و فلک، دستگیر نیست