شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 4763

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل / که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

همّت طلب از باطن پیران سحرخیز / زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند

بتی این کاه را چون کوه سنگین می‏ کند آن‌گاه / چه آتش‏ ها که در این کوه برپا می‏ کنم هر شب

سیل خون از جگر آرید سوی بام دماغ / ناودان مژه را راه گذر بگشایید

به دلش بر بنهادیم و به جان پرسیدیم / تا نگویی تو که بی پرسش و اکرام برفت

تن که از خنجر او کشته نشد، مردار است / دل که بر آتش او پخته نشد خام برفت

هر که را بر سر از این درد بلایی نرسد / نتوان گفت که او نیک سرانجام برفت

چه سخن کرد به چشم و چه شکر گفت ز لب؟ / که رواج شکر و قیمت بادام برفت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح                 ورنه طوفان حوادث ببرد بنیادت

جهان به کام من اکنون شود که دور زمان           مرا به بندگی خواجه جهان انداخت

صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد          دل شوریده ما را به بو در کار می‌آورد

هزار آفرین بر می سرخ باد            که از روی ما رنگ زردی ببرد