شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 9925

ای گلبرگ جوان برِ دولت بخور که من / در سایه ً تو بلبل باغ جهان شدم 

فراوان سخن باشد آکنده گوش / نصیحت نگیرد مگر در خموش

کمال است در نفس انسان سخن / تو خود را به گفتار ناقص مکن

گفتی ز سرٌ عهد ازل یک سخن بگو / آن که بگویمت که دو پیمانه در کشم

ماجرای دل خون گشته نگویم با کس / زانکه جز تیغ غمت نیست کسی دمسازم

روزگارا طاق ایوان فلک در هم شکن / طاق ایوان گو ممان چون کسری عالم نماند 

از لب لعل توام کار به کام است امشب / دولتم بنده و اقبال غلام است امشب 

تا بدیدم حلقه ی زلف تو روز من شب است / تا ببوسیدم سر کوی تو جانم بر لب است