شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 377

سراسر همه دشت بریان شدند / بر آن چهر خندانش گریان شدند

سیم روز گشتاسپ آگاه شد / که فرزند جوینده گاه شد

نامم به عاشقی شد و گویند توبه کن / توبه کنون چه فایده دارد که نام شد

دل شاه زان پراندیشه شد / سرش را غم و درد هم پیشه شد

چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ / زمین شد به کردار روشن چراغ

که چون شب شود ما شبیخون کنیم / همه دشت و هامون پر از خون کنیم

همه دشت سرتاسر آهرمن است / و گر اژدها خفته بر جوشن است

ز خون دشت گفتی میستان شده است / ز نیزه هوا چون نیسان شده است

خیره سر و گستاخ/ آزرم و حیا /عفاف و پرهیزگاری/ بر نشستن و سوار شدن

سپردن و طی کردن /دستور و وزیر/ هیون و شتر/ هم گروه و دسته جمعی

خود و کلاه فلزی /تازی و اسب عربی /سمن و قیمت /ساروان و کاروان

شبیخون به حمله ناگهانی /ملک و پادشاهان/ بزم و شادی

تو مر بیژن خرد را در کنار / بپرور نگه دارش از روزگار

چنان آمد اسپ و قبای سوار/ که گفتی سمن داشت اندر کنار

خنیاگرانت فاخته و عندلیب را/بشکسته نای در کف و طنبور در کنار

پسر زاد ماهی که گفتیش مهر/فرود آمد اندر کنار سپهر

پــاکـدامـانـان حـریـف خـار تــهـمـت نـیـسـتــنـد  /  شـرم دار از غـنچـه ای بـلـبـل، نواخـوانی بـس اسـت
 

آلـوده بــه تــهـمـت نـشـود پــرده عـصـمـت  /  یوسـف غـمـی از پـیـرهـن چـاک نـدارد
 

یــوســف شــد از گــواه لــبــاســی عــزیــزتــر  /  تـهمت حریف دامن عصمت نمی شود
 

دامـن پــاک گـهـر از گـرد تــهـمـت فـارغ اسـت  /  ابــر اگـر بــر سـیـنـه دریـا گـذارد سـیـنـه را