شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17546

پای ‌داری چون کنی خود را تو لنگ؟ / دست ‌داری چون کنی پنهان تو چنگ؟

هست گردون هم‌چو طشت سرنگون / وز شفق این طشت هر شب غرق خون

این بگفت آن ماه و دست از جان فشاند / نیم‌جانی داشت بر جانان فشاند

آن صنم را دیدمی در دست و مست / شیخ شد یک‌بارگی آن‌جا ز دست

سجده نتوان کرد بر آب حیات/ تا نیابم زین تن خاکی نجات

عاشقان سر نهند در شب تار/ تو بر آنی که چون بری دستار

گفت خوبان چو پرده برگیرند/ عاشقان پیششان چنین میرند

صدفوار گوهرشناسان راز/ دهان جز به لؤلؤ نکردند باز

حریص را نکند نعمت دو عالم سیر/ همیشه آتش سوزنده اشتها دارد (تشخیص-تلمیح)

شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن/ مگر آنکه شمع رویت به رهم چراغ دارد (تشبیه-تناسب)

سزدم چو ابر بهمن که برین چمن بگریم/ طربآشیان بلبل بنگر که زاغ دارد (تناسب-تشخیص)

سر ما فرو نیاید به کمان ابروی کس/ که درون گوشهگیران ز جهان فراغ دارد (مجاز-کنایه)

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست/ بگشای لب که قند فراوانم آرزوست (طلب دیدار معشوق)

گفتی به روزگاران مهری نشسته بر دل/ بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران (جاودانگی عشق)

به آنچه می‌گذرد دل منه که دجله بسی/ پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد (جاهطلبی)

گرت ز دست برآید، چو نخل باش کریم/ ورت ز دست نیاید چو سرو باش آزاد (ترک تعلقات)