شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 2242

گر به تو پیچد جهان مپیچ بر خویشتن / تا نه ز هر سوی بیش زیانت آید به جان

من نه به خود شدم چنین شهرۀ کوی‌ها ولی / شد رخ نیکوان بلا عقل و دلم سلیم را

چون تو به باغ بگذری گل نرسد به بوی تو / لیک رسد به قامتت سرو اگر روان بود

خورد خدنگ او بسی خون ز دو دیده پر نشد / سیر کجا کند مگس حوصله عقاب را

پردۀ دل می‌زند زهره هم از بامداد / مژده که آن بو طرب داد طرب‌ها به داد

لاف دل از آسمان، لاف تن از ریسمان / بگسلم این ریسمان، باز روم در معاد

گفتم تو کیستی؟ گفت مراد همه / گفتم من کیستم؟ گفت مراد مراد

می‌رسد از هر طرف شور نی و بانگ دف / می شده جاری به کف، بنوش جام مراد

ای کمان خم ابروی تو پیوسته به‌ زه           شد ز تیر غم تو ترکش و قربان دل من

هان که در خواب بوده‌ای همه شب           چه نصیبت ز بلبل سحر است

همه آفاق گرفت و همه اطراف گشاد          صیت مسعودی و آوازه شه سلطانی

شربتی تلخ‌تر از زهر فراقت باید                که کند لذّت وصل تو فراموش مرا

زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست / پیرهن‌چاک و غزل‌‌خوان و صراحی در دست

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر / که ندادند جز این تحفه به ما روز الست

به کام تا نرساند مرا لبش چون نای / نصیحت همه عالم به گوش من بادست

نرگسش عربده‌جوی و لبش افسوس‌کنان / نیم‌شب دوش به بالین من آمد بنشست