شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 16: کباب غاز | آزمون شماره 2307

سبک‌سری که زند پیش بحر لاف وجود / اگر به باد دهد سر به جاست همچو حباب

چون تویی نرگس باغ از نظر چشم و چراغ / سر چرا بر من دل‌خسته گران می‌داری

 ما سپر انداختیم، گر تو کمان می‌کشی / گو دل ما خوش مباش گر تو بدین دل‌خوشی

گردون مرا ز محنت هستی رها نخواست / مرگم رسیده بود ولیکن خدا نخواست

شاهنامه ، منطق الطّیر ، در حیاط کوچک پاییز در زندان

منطق الطّیر ، سندبادنامه ، ارمیا

در حیاط کوچک پاییز در زندان ، سندبادنامه ، کباب غاز

شاهنامه ، ارمیا ، در حیاط کوچک پاییز در زندان

دایم ز خوی خود کشد آزار بدگهر / خون است شیر، کودک پستان گزیده را

به غارت دادم از غفلت متاع خانه خود را / به دست خود زدم آتش، من آتش‌ خانه خود را

بال مرغی، مرغ را بر بال بنشاند خدنگ / هم ز بال خویش یابد مرغ بد پاداشی

خویشتن بی‌سبب، بزرگ مکن / تو هم از ساکنان این کویی

با حال استیصال پرسیدم: پس چه خاکی به سرم بریزم؟

گفت: خودتان را بزنید به ناخوشی و بگویید طبیب غدقن کرده، از تخت پایین نیایید.

تو رفقای مرا نمیشناسی. بچه قنداقی نیستند که هرچه بگویم آن ها هم باور کنند.

کم کم وقتی درست آن را در زوایا و خفایای خاطر نشخوار کردم معلوم شد آن قدر ها هم نامعقول نیست.