شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 9: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 6334

هر دم به روی زرد فرو ریزدم سرشک / چشمم نگر که می‌دهد از جام زر شراب

بر من به‌خاک پات که مانند آتش است / گر آب می‌خورم به هوایت و گر شراب

چو زهره دید رخ زرد و اشک خواجو گفت / که مهر در قدح زر شراب ناب انداخت

قطره سامانیم اما موج دریای کرم / دارد آغوشی که آسان می‌کند دشوار ما

کمند زلف بتی گردنم ببست به مویی / چنان کشید که زنجیر صد علاقه گسستم

 خورشید عارض او چون ذرّه برده تابم / بالای سرکش او چون سایه کرده پستم

 یا بهار عمر من رو بر خزان خواهد نهاد / یا نهال قامت او را به بر خواهم گرفت

 چشم گریان را به طوفان بلا خواهم سپرد / نوک مژگان را به خوناب جگر خواهم گرفت

آن پی مهر تو گیرد که نگیرد پی خویشش / وان سر وصل تو دارد که ندارد غم جانش

عهد ما با تو نه عهدی که تغیر بپذیرد / بوستانی است که هرگز نزند باد خزانش

هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش / نگران تو چه اندیشه و بیم از دگرانش

هر که از یار تحمل نکند یار مگویش / وان که در عشق ملامت نکشد مرد مخوانش