شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 6: نی نامه | آزمون شماره 5452

عشق بر یک فرش بنشاند گدا و شاه را / سیل، یکسان می کند پست و بلند راه را 

برق چون ابر بهار از کش من گریان گذشت / سیل گرد آلود خجلت، زین ده ویران گذشت

عشق چون آید برد هوش دل فرزانه را / دزد دانا می کشد اول چراغ خانه را 

از ملک برتر می شوی چون عقل را رهبر شوی / کار است این کار است نه در عشق دانشور شدن 

زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر / بگو بسوز که بر من به برگ کاهی نیست

گر به عمر خویش با تو برآرم دمی / حاصل عمر آن دم است باقی ایام رفت

در ره عشق شد کس به یقین محرم راز / هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

راز عشق از دل برون افتاد و رسوایی کشید / شد پریشان گنج تا غافل شد از ویرانه ها 

کسی که نقد خرد داد و ملک عشق خرید / اگر ز سود و زیان بگذرد ، زیان نکند (تضاد – تشبیه)

مجنون که به دیوانه گری شهرۀ شهر است / در دشت جنون همسفر عاقل ما بود (تلمیح – تناقض)

چشم چپ خویشتن برآرم / تا روی نبیندت به جز راست (تضاد – ایهام )

شیر حقّم ‌نیستم شیر هوا / فعل من بر دین من باشد گواه (جناس تام – تشبیه)