شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 2168

خاتم ملک سلیمان است علم

گرچه مورم ولی آن حوصله با خود دارم

لالۀ او چون گل خود زرد یافت

آن نعرۀ شور هم چنان هست

سروران را بی‌سبب می‌کرد حبس/ گردنان را بی‌خطر سر می‌برید

-U - - - U - - - U - /- U - - - U - - - U -

تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی / صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت

U- - -U- - -UU- -U /- - -U- - -U- - - U- - -U- - -

بده تا بگویم به آواز نی/ که جمشید کی بود و کاووس کی

U - - U - - U / - -U - - UU - U - -

بساط سبزه لگدکوب شد به پای نشاط/ ز بس که عارف و عامی به رقص برجستند

U- - U U - U - U/-U - U- - - U - - U - U- - - -

نادره کبکی به جمال تمام/ شاهد آن روضه‌ی فیروزه‌فام

چو خواهی که نامت بود جاودان/ مکن نام نیک بزرگان نهان

خرد گر سخن برگزیند همی/ همان را گزیند که بیند همی

آنجا که بود آن دلستان با دوستان در بوستان/ شد گرگ و روبه را مکان، شد گور و کرکس را وطن

چون گشت زمین ز جور گردون (-U--U-UU-UU-U)

مكن کاری که بر پا سنگت آید (U---U--‌---‌-)

همانا که در فارس انشای من (U--U--U--U-)

که شنیدی که در این بزم کسی خوش بنشست (U-UU---U---U---)

بود کیش من مهر دلدارها / هماوردت آمد برآرای کار

یاد ایّامی که در گلشن فغانی داشتم / دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد

فلک جز عشق محرابی ندارد / به هر مژگان هزاران قطره خون است

از تو بریدن صنما روی نیست / زلف تو چوگان و دلم گوی اوست